мітка́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мітка́ль
Р. міткалю́
Д. міткалю́
В. мітка́ль
Т. міткалём
М. міткалі́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мітка́ль, -ю́, м.

Гатунак суравой баваўнянай тканіны палатнянага перапляцення, неапрацаваны паркаль.

|| прым. міткалёвы, -ая, -ае і мітка́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мітка́ль, -лю́ м., текст. митка́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мітка́ль, ‑ю, м.

Самая простая тонкая баваўняная тканіна.

[Ад перс. metqal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міткаль 2/52

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мітка́ль м. тэкст. (тканіна) Nésseltuch n -(e)s, -tücher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мітка́ль

(рус. миткаль, ад перс. metqal)

тонкая баваўняная тканіна з палатняным перапляценнем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мітќаль ’самая простая баваўняная тканіна’ (ТСБМ), рус., укр., ст.-рус. миткаль, запазычанае з чагат. mutkal ’тс’ < перс. metqal ’тканіна’ або з араб. mitakāli (Міклашыч, 198; Бернекер, 2, 63; Фасмер, 2, 629).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

митка́ль мітка́ль, -лю́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

calico [ˈkælɪkəʊ] n. (pl. calicoes) каленко́р;

BrE мітка́ль, парка́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)