Мі́рная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Мі́рная
Р. Мі́рнай
Д. Мі́рнай
В. Мі́рную
Т. Мі́рнай
Мі́рнаю
М. Мі́рнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Парыжская мірная канферэнцыя 1946 2/94; 8/296

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Парыжская мірная канферэнцыя 1946

т. 12, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Парыжская мірная канферэнцыя 1919-20

т. 12, с. 153

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Парыжская мірная канферэнцыя 1919—20 1/576; 3/39, 90; 6/362, 420; 8/295—296, 406

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дамо́ва, -ы, мн. -ы, -о́ў і -о́ваў, ж.

1. Вусная або пісьмовая дамоўленасць аб узаемных абавязацельствах.

Д. на пастаўку лесу.

2. Дакумент, у якім зафіксаваны ўмовы аб узаемных абавязацельствах.

Мірная д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ствара́льны созида́тельный;

мі́рная ~ная пра́ца — ми́рный созида́тельный труд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́рны мі́рная мі́рнае мі́рныя
Р. мі́рнага мі́рнай
мі́рнае		 мі́рнага мі́рных
Д. мі́рнаму мі́рнай мі́рнаму мі́рным
В. мі́рны (неадуш.)
мі́рнага (адуш.)		 мі́рную мі́рнае мі́рныя (неадуш.)
мі́рных (адуш.)
Т. мі́рным мі́рнай
мі́рнаю		 мі́рным мі́рнымі
М. мі́рным мі́рнай мі́рным мі́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаваро́к, ‑рку, м.

1. Ціхая гаворка. Нізалася мірная гамонка старых, гаспадароў, вясёлы гаварок моладзі. Мележ.

2. Тое, што і гаворка (у 6 знач.). — Так, браток — дарагуша, — сібірскім гаварком сказаў Апаньін. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)