мі́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
мі́рна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мі́рна нареч. ми́рно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́рна прысл гл мірны 3

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́дам, прысл.

1. Парадкам, як трэба.

Жыццё ідзе л.

2. У згодзе, мірна, спакойна.

Пагутарыць л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

peacefully [ˈpi:sfəli] adv. мі́рна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ара́ла, -а, н.

1. уст. Прылада для ворыва, саха.

2. У выразе: перакаваць мячы на аралы (высок.) — скончыўшы вайну, пачаць мірна працаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pokojowo

мірна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

невои́нственно нареч. неваяўні́ча; міралюбі́ва, міралю́бна; мі́рна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ладко́м нареч., разг. мі́рна, дру́жна; па-сябро́ўску.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

amicably

[ˈæmɪkəbli]

adv.

прыя́зна, палюбо́ўна; мі́рна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)