мірга́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мірга́лка мірга́лкі
Р. мірга́лкі мірга́лак
Д. мірга́лцы мірга́лкам
В. мірга́лку мірга́лкі
Т. мірга́лкай
мірга́лкаю		 мірга́лкамі
М. мірга́лцы мірга́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

migacz

м.

1. міргальны індыкатар; міргаўка;

2. аўт. сігнал павароту; міргалка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)