міні́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. міні́раванне
Р. міні́равання
Д. міні́раванню
В. міні́раванне
Т. міні́раваннем
М. міні́раванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міні́раванне ср., воен. мини́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міні́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мініраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мініраванне 7/212

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

міні́раванне н. вайск. Miníeren n -s, Vermínen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міні́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

Залажыць (закладваць) міны для ўзрыву чаго-н.

|| зак. таксама заміні́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| наз. міні́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мини́рование воен. міні́раванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mining [ˈmaɪnɪŋ] n.

1. го́рная спра́ва; го́рная прамысло́васць

2. міні́раванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Míne

I

f -, -n рудні́к, капа́льня

II

f -, -n вайск. мі́на

tréibende ~ — дрэйфу́ючая мі́на

~n wérfen* — ста́віць мі́ны; перан. падко́пваць пад каго́-н., пад што-н.

~n súchen [räumen] — марск. тра́ліць

Ánlegen von ~n — міні́раванне; пастано́ўка мін

III

f -, -n (ало́ўкавы) графі́т; стрджань (да шарыкавых аўтаручак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)