мініма́кс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мініма́кс |
мініма́ксы |
| Р. |
мініма́ксу |
мініма́ксаў |
| Д. |
мініма́ксу |
мініма́ксам |
| В. |
мініма́кс |
мініма́ксы |
| Т. |
мініма́ксам |
мініма́ксамі |
| М. |
мініма́ксе |
мініма́ксах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мініма́кс
[ад міні(мум) + макс(імум)]
мат. значэнне функцыі дзвюх пераменных (x, y), якога яна дасягае, калі ўзяць спачатку максімум па y, а потым мінімум па x.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)