мінё́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мінё́ны мінё́ная мінё́нае мінё́ныя
Р. мінё́нага мінё́най
мінё́нае		 мінё́нага мінё́ных
Д. мінё́наму мінё́най мінё́наму мінё́ным
В. мінё́ны (неадуш.)
мінё́нага (адуш.)		 мінё́ную мінё́нае мінё́ныя (неадуш.)
мінё́ных (адуш.)
Т. мінё́ным мінё́най
мінё́наю		 мінё́ным мінё́нымі
М. мінё́ным мінё́най мінё́ным мінё́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мінё́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мінё́ны мінё́ная мінё́нае мінё́ныя
Р. мінё́нага мінё́най
мінё́нае		 мінё́нага мінё́ных
Д. мінё́наму мінё́най мінё́наму мінё́ным
В. мінё́ны (неадуш.)
мінё́нага (адуш.)		 мінё́ную мінё́нае мінё́ныя (неадуш.)
мінё́ных (адуш.)
Т. мінё́ным мінё́най
мінё́наю		 мінё́ным мінё́нымі
М. мінё́ным мінё́най мінё́ным мінё́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Мінёны (мн. л.), ‑аў ’узоры на тканіне, вытканай у чатыры ніты’, мінёны(й) ’які мае колеры вясёлкі’ (Бяльк.) — калька з балт. моў, параўн. літ. marginỹs ’узор’ — margúoti ’мільгацець’. Да мяня́ць, мяня́цца. Параўн. таксама зах.-рус. асташк. менне́ться ’блішчэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)