міньё́н

‘танец’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міньё́н
Р. міньё́на
Д. міньё́ну
В. міньё́н
Т. міньё́нам
М. міньё́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міньё́н

‘шрыфт’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міньё́н
Р. міньё́ну
Д. міньё́ну
В. міньё́н
Т. міньё́нам
М. міньё́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міньён I, -ну м., тип. миньо́н

міньён II м. (бальный танец) миньо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міньён ​1, ‑у, м.

Спец. Дробны друкарскі шрыфт, роўны 7 пунктам.

[Фр. mignonne, ад mignon — вельмі маленькі.]

міньён ​2, ‑а, м.

Бальны танец, падобны на вальс.

[Ад фр. mignonne — любая, мілая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Міньён (шрыфт) 7/254

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

міньён

(фр. mignonne)

1) парны бальны танец, блізкі да вальса;

2) невялікі раяль;

3) дробны друкарскі шрыфт, роўны 7 пунктам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

миньо́н​I (танец) міньён, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

миньо́н​II тип. міньён, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

minion

[ˈmɪnjən]

n.

1) прыслу́жнік -а m.

2) улюбёнец -ца m., улюбёнка f.; фавары́т -а m., фавары́тка f.

3) Print. міньён -а m. (шрыфт на 7 пу́нктаў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)