міну́скульны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міну́скульны міну́скульная міну́скульнае міну́скульныя
Р. міну́скульнага міну́скульнай
міну́скульнае		 міну́скульнага міну́скульных
Д. міну́скульнаму міну́скульнай міну́скульнаму міну́скульным
В. міну́скульны (неадуш.)
міну́скульнага (адуш.)		 міну́скульную міну́скульнае міну́скульныя (неадуш.)
міну́скульных (адуш.)
Т. міну́скульным міну́скульнай
міну́скульнаю		 міну́скульным міну́скульнымі
М. міну́скульным міну́скульнай міну́скульным міну́скульных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міну́скульны лингв. мину́скульный;

~нае пісьмо́ — мину́скульное письмо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міну́скульны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да мінускулаў. Мінускульнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́скулы, -аў, адз. -кул, -а, м. (спец.).

Дробныя літары ў почырках старажытнай пісьменнасці.

|| прым. міну́скульны, -ая, -ае.

Мінускульнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мину́скульный міну́скульны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маю́скульны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маюскулаў; проціл. мінускульны. Маюскульнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)