міно́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. міно́рка міно́ркі
Р. міно́ркі міно́рак
Д. міно́рцы міно́ркам
В. міно́рку міно́рак
Т. міно́ркай
міно́ркаю		 міно́ркамі
М. міно́рцы міно́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міно́рка ж., с.-х. (порода кур) мино́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міно́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Іспанская парода яйцаноскіх курэй.

[Ісп. menorca, minorca, ад назвы вострава Менорка ў Міжземным моры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінорка

т. 10, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мино́рка с.-х. міно́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)