мімо́завыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. мімо́завыя
Р. мімо́завых
Д. мімо́завым
В. мімо́завыя
Т. мімо́завымі
М. мімо́завых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мімо́завыя, -вых сущ., мн., бот. мимо́зовые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мімозавыя 1/186; 2/37; 7/207, гл. Бабовакветныя

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мімо́завы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мімо́завы мімо́завая мімо́завае мімо́завыя
Р. мімо́завага мімо́завай
мімо́завае
мімо́завага мімо́завых
Д. мімо́заваму мімо́завай мімо́заваму мімо́завым
В. мімо́завы (неадуш.)
мімо́завага (адуш.)
мімо́завую мімо́завае мімо́завыя (неадуш.)
мімо́завых (адуш.)
Т. мімо́завым мімо́завай
мімо́заваю
мімо́завым мімо́завымі
М. мімо́завым мімо́завай мімо́завым мімо́завых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мимо́зовые мн., сущ., бот. мімо́завыя, -вых.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мімо́завы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мімозы. Мімозавы пах.

2. у знач. наз. мімо́завыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, блізкароднаснае сямейству бабовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)