міметы́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. міметы́зм
Р. міметы́зму
Д. міметы́зму
В. міметы́зм
Т. міметы́змам
М. міметы́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міметы́зм, -му м., биол. мимети́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міметызм 2/19

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

міметы́зм, ‑у, м.

У біялогіі — від мімікрыі, як сродак самааховы, які заключаецца ў прыпадабненні знешняга выгляду некаторых жывёл да навакольнага асяроддзя і да іншых жывёл, забяспечаных чым‑н. ад ворагаў.

[Ад грэч. mimeomai — пераймаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міметы́зм

(ад гр. mimetes = пераймальнік)

від мімікрыі, які заключаецца ў прыпадабненні з мэтай самааховы знешняга выгляду або паводзін некаторых жывёл да іншых жывёл, забяспечаных абарончымі сродкамі ад ворагаў (напр. падабенства зязюлі да ястраба).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мимети́зм биол. міметы́зм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)