мімео́граф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мімео́граф |
мімео́графы |
| Р. |
мімео́графа |
мімео́графаў |
| Д. |
мімео́графу |
мімео́графам |
| В. |
мімео́граф |
мімео́графы |
| Т. |
мімео́графам |
мімео́графамі |
| М. |
мімео́графе |
мімео́графах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мімео́граф
(ад гр. mimeomai = пераймаю + -граф)
устарэлая назва рататара 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мимео́граф мімео́граф, -фа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)