мікро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і мікраарганізм.

Хваробатворныя мікробы.

|| прым. мікро́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікро́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мікро́б мікро́бы
Р. мікро́ба мікро́баў
Д. мікро́бу мікро́бам
В. мікро́б мікро́бы
Т. мікро́бам мікро́бамі
М. мікро́бе мікро́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мікро́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мікро́б мікро́бы
Р. мікро́ба мікро́баў
Д. мікро́бу мікро́бам
В. мікро́ба мікро́баў
Т. мікро́бам мікро́бамі
М. мікро́бе мікро́бах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мікро́б м. микро́б

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мікро́б, ‑а, м.

Жывёльны або раслінны арганізм, які можна ўбачыць толькі пад мікраскопам; бактэрыя. Хваробныя мікробы.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і bios — жыццё.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікро́б м біял Mikróbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мікроб ’дробны арганізм, бактэрыя’ (ТСБМ). З франц. microbe (1877 г.), якое са ст.-грэч. μικρός ’малы’ і βίος ’жыццё’ праз польск. і рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

микро́б мікро́б, -ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

microbe [ˈmaɪkrəʊb] n. мікро́б

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ганако́к, ‑а, м.

Мікроб, які выклікае ганарэю.

[Ад грэч. gonos — семя і kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)