мізэ́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мізэ́р
Р. мізэ́ру
Д. мізэ́ру
В. мізэ́р
Т. мізэ́рам
М. мізэ́ры

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мізэ́рыць

‘рабіць каго-небудзь, што-небудзь мізэрным’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мізэ́ру мізэ́рым
2-я ас. мізэ́рыш мізэ́рыце
3-я ас. мізэ́рыць мізэ́раць
Прошлы час
м. мізэ́рыў мізэ́рылі
ж. мізэ́рыла
н. мізэ́рыла
Загадны лад
2-я ас. мізэ́р мізэ́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мізэ́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Lúsche

f -, -n разм. мало́дка , мі́зэр (карта самай нізкай вартасці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)