мі́дэль

(гал. middel, англ. middle)

сярэдняя, самая шырокая частка карабля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мі́дэль-шпанго́ўт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́дэль-шпанго́ўт мі́дэль-шпанго́ўты
Р. мі́дэль-шпанго́ўта мі́дэль-шпанго́ўтаў
Д. мі́дэль-шпанго́ўту мі́дэль-шпанго́ўтам
В. мі́дэль-шпанго́ўт мі́дэль-шпанго́ўты
Т. мі́дэль-шпанго́ўтам мі́дэль-шпанго́ўтамі
М. мі́дэль-шпанго́ўце мі́дэль-шпанго́ўтах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мі́дэль-шпанго́ўт

(ад мідэль + шпангоўт)

1) крывая на тэарэтычным чарцяжы, якая атрымана пры сячэнні судна ў сярэдзіне яго або ў самым шырокім месцы папярочнай плоскасцю, перпендыкулярнай да дыяметральнай плоскасці судна;

2) шпангоўт, размешчаны ў самым шырокім месцы судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)