мігра́нт
‘расліна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мігра́нт |
мігра́нты |
| Р. |
мігра́нта |
мігра́нтаў |
| Д. |
мігра́нту |
мігра́нтам |
| В. |
мігра́нт |
мігра́нты |
| Т. |
мігра́нтам |
мігра́нтамі |
| М. |
мігра́нце |
мігра́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мігра́нт
‘чалавек; жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мігра́нт |
мігра́нты |
| Р. |
мігра́нта |
мігра́нтаў |
| Д. |
мігра́нту |
мігра́нтам |
| В. |
мігра́нта |
мігра́нтаў |
| Т. |
мігра́нтам |
мігра́нтамі |
| М. |
мігра́нце |
мігра́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мігра́нт
(лац. migrans, -ntis = які перасяляецца)
чалавек, або жывёліна, якія мігрыруюць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мігра́нт
(лац. migrans, -ntis = які перамяшчаецца)
1) асоба, якая выконвае міграцыю 1 (параўн. імігрант 1, эмігрант 1);
2) жывёла, якая выконвае міграцыю 2 (параўн. імігрант 2).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
мигра́нт ед. мігра́нт, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мігра́нты, -таў (ед. мігра́нт м.) мигра́нты
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мігра́нты, ‑аў; адз. мігрант, ‑а, М ‑нце, м.
Спец. Людзі або жывёліны, якія мігрыруюць.
[Ад лац. migrans — які перасяляецца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
migrant
[ˈmaɪgrənt]
1.
n.
перасяле́нец -ца, мігра́нт -а m., перасяле́нка, мігра́нтка f.; пералётная пту́шка
2.
adj.
1) вандро́ўны
2) пералётны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
імігра́нт
(лац. immigrans, -ntis = які перасяляецца)
1) іншаземец, які прыехаў у якую-н. краіну на пастаяннае жыхарства (параўн. мігрант 1, эмігрант 1);
2) жывёла (від, род), якая перасялілася на дадзеную тэрыторыю з іншай, дзе яна ўзнікла і развівалася раней (параўн. мігрант 2).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
эмігра́нт
(лац. emigrans, -ntis = які высяляецца, выязджае)
асоба, якая перасялілася са сваёй краіны ў чужую па палітычных, эканамічных, рэлігійных ці іншых прычынах (параўн. імігрант 1, мігрант 1).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)