мігра́нт

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мігра́нт мігра́нты
Р. мігра́нта мігра́нтаў
Д. мігра́нту мігра́нтам
В. мігра́нт мігра́нты
Т. мігра́нтам мігра́нтамі
М. мігра́нце мігра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мігра́нт

‘чалавек; жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мігра́нт мігра́нты
Р. мігра́нта мігра́нтаў
Д. мігра́нту мігра́нтам
В. мігра́нта мігра́нтаў
Т. мігра́нтам мігра́нтамі
М. мігра́нце мігра́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мігра́нт

(лац. migrans, -ntis = які перасяляецца)

чалавек, або жывёліна, якія мігрыруюць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мігра́нт

(лац. migrans, -ntis = які перамяшчаецца)

1) асоба, якая выконвае міграцыю 1 (параўн. імігрант 1, эмігрант 1);

2) жывёла, якая выконвае міграцыю 2 (параўн. імігрант 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мигра́нт ед. мігра́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігра́нты, -таў (ед. мігра́нт м.) мигра́нты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігра́нты, ‑аў; адз. мігрант, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Людзі або жывёліны, якія мігрыруюць.

[Ад лац. migrans — які перасяляецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

migrant

[ˈmaɪgrənt]

1.

n.

перасяле́нец -ца, мігра́нтm., перасяле́нка, мігра́нтка f.; пералётная пту́шка

2.

adj.

1) вандро́ўны

2) пералётны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

імігра́нт

(лац. immigrans, -ntis = які перасяляецца)

1) іншаземец, які прыехаў у якую-н. краіну на пастаяннае жыхарства (параўн. мігрант 1, эмігрант 1);

2) жывёла (від, род), якая перасялілася на дадзеную тэрыторыю з іншай, дзе яна ўзнікла і развівалася раней (параўн. мігрант 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эмігра́нт

(лац. emigrans, -ntis = які высяляецца, выязджае)

асоба, якая перасялілася са сваёй краіны ў чужую па палітычных, эканамічных, рэлігійных ці іншых прычынах (параўн. імігрант 1, мігрант 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)