міга́льны, -ая, -ае (спец.).

1. Звязаны з працэсам мігання, які служыць для мігання.

Мігальная перапонка вока.

2. Забяспечаны раснічкамі, якія заўсёды знаходзяцца ў руху.

М. эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міга́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міга́льны міга́льная міга́льнае міга́льныя
Р. міга́льнага міга́льнай
міга́льнае		 міга́льнага міга́льных
Д. міга́льнаму міга́льнай міга́льнаму міга́льным
В. міга́льны (неадуш.)
міга́льнага (адуш.)		 міга́льную міга́льнае міга́льныя (неадуш.)
міга́льных (адуш.)
Т. міга́льным міга́льнай
міга́льнаю		 міга́льным міга́льнымі
М. міга́льным міга́льнай міга́льным міга́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міга́льны

1. анат. мига́тельный;

2. биол. мерца́тельный;

м. эпітэ́лій — мерца́тельный эпите́лий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міга́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які служыць для мігання. Мігальная перапонка.

2. З раснічкамі, якія знаходзяцца ў пастаянным руху. Мігальны эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігальны эпітэлій

т. 10, с. 329

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мерца́тельный биол. міга́льны;

мерца́тельный эпите́лий міга́льны эпітэ́лій;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мига́тельный анат. міга́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міга́лка ’газоўка’, ’ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту’ (ТСБМ). З рус. мигалка ’тс’. Мігальны — калька з рус. мигательный (Крукоўскі, Уплыў, 118).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)