міга́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

1. Газоўка, лямпачка без шкла.

2. Ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міга́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. міга́лка міга́лкі
Р. міга́лкі міга́лак
Д. міга́лцы міга́лкам
В. міга́лку міга́лкі
Т. міга́лкай
міга́лкаю		 міга́лкамі
М. міга́лцы міга́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

міга́лка ж.

1. разг. копти́лка; мига́лка;

2. (фонарь) мига́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міга́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм.

1. Газоўка, лямпачка без шкла. [Чмаруцька:] — Калі ж ты запаліў гэту мігалку, пры ёй нічога і не ўбачыш. Лынькоў.

2. Ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту. Мігалка па рацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́лка ж спец Blínklampe f -, -n, Wárnleuchte f -, -n; Bláulicht n -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Міга́лка ’газоўка’, ’ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту’ (ТСБМ). З рус. мигалка ’тс’. Мігальны — калька з рус. мигательный (Крукоўскі, Уплыў, 118).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мига́лка разг., в разн. знач. міга́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Blínkfeuer

n -s, - светлавы́ сігна́л (на маяку); міга́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

газоўка, газніца, каганец, кураўка, капцілка, мігалка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

kogut

м.

1. певень;

2. разм. мігалка (лямпа);

włączyć ~a — уключыць мігалку;

puścić czerwonego ~a — пусціць чырвонага пеўня; падпаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)