мяшча́нка гл. мешчанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяшча́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяшча́нка мяшча́нкі
Р. мяшча́нкі мяшча́нак
Д. мяшча́нцы мяшча́нкам
В. мяшча́нку мяшча́нак
Т. мяшча́нкай
мяшча́нкаю		 мяшча́нкамі
М. мяшча́нцы мяшча́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мяшча́нка ж., прям., перен. меща́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяшча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да мешчанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшча́нка ж

1. гіст Kléinbürgerin f -, -nen;

2. перан Spíeßbürgerin f -, -nen, Philísterin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мяшча́нка ’абывацелька’, мяшчанства ’абывацельшчына’ (ТСБМ). З рус. меща́нка, меща́нство ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 74). Гл. таксама мешчані́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мешчані́н, -а, мн. мяшча́не і (зліч. 2, 3, 4) мешчані́ны, мяшча́н, м.

1. У царскай Расіі: асоба, якая належала да гарадскога рамесна-гандлёвага саслоўя.

2. перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам.

|| ж. мяшча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мяшча́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меща́нка мяшча́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mieszczanka

ж. мяшчанка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обыва́тельница

1. уст. жыха́рка, -кі ж.;

2. перен. абыва́целька, -кі ж., мяшча́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)