мяшо́чніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяшо́чніца мяшо́чніцы
Р. мяшо́чніцы мяшо́чніц
Д. мяшо́чніцы мяшо́чніцам
В. мяшо́чніцу мяшо́чніц
Т. мяшо́чніцай
мяшо́чніцаю		 мяшо́чніцамі
М. мяшо́чніцы мяшо́чніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяшо́чніца ж., разг. мешо́чница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мяшо́чніца і мяшэ́чніца, ‑ы, ж.

Уст. Жан. да мяшочнік, мяшэчнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшо́чнік і мяшэ́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спекулянт, які займаецца скупкай, перавозам і перапродажам дэфіцытных тавараў.

|| ж. мяшо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц і мяшэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяшэ́чніца,

гл. мяшочніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяшэ́чніца ж., см. мяшо́чніца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мешо́чница мяшо́чніца, -цы ж., мяшэ́чніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)