мяснік, ✂, м.

Той, хто прадае мяса, гандлюе мясам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мясні́к, -ка́ м. мясни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мясні́к, ‑а, м.

Той, хто гандлюе мясам або працуе на бойні. Так, напрыклад, у Гарбовіцкай воласці (Магілёўская эканомія) былі сельскія мяснікі, якія займаліся свабодным продажам мяса ў гандлёвыя дні ў Чэрыкаве. «Весці». Аднак жа на пратэст не паглядзелі: Бязлітасны ляснік панёс Яе Пярэстага на воз. Крапіва. // перан. Пра жорсткага чалавека. — Мяснік, а не суддзя!.. — раздалося дзесьці з кутка залы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мясні́к м Métzger m -s, -, Fléischer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разнік, ✂, м.

Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мясни́к мясні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

разні́к, ‑а, м.

Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разні́к ’хто забівае жывёлу’ (шальч., Сл. ПЗБ), ’мяснік’ (Яруш.), укр. різни́к ’разнік’, ’прадавец мяса’, в.-луж. rěznik ’мяснік’. Ад рэ́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

butcher​1 [ˈbʊtʃə]n.

1. мясні́к, гандля́р мя́сам

2. бязлі́тасны забо́йца, кат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rzeźnik

м. жывёлабоец; мяснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)