мякчити

Том: 18, старонка: 262.

img/18/18-262_1368_Мякчити.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

◎ Мякшы́ць ’цвёрдую рэч церці, гнуць, біць, каб яна стала мяккай’ (КЭС, лаг.). Укр. мʼякшити, польск. miększyć się, серб.-харв. ме̏кшати. З mękciti. Параўн. ст.-рус. мякчити ’рабіць мяккім’. Да мяккі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)