мя́клыш
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мя́клыш |
мя́клышы |
| Р. |
мя́клыша |
мя́клышаў |
| Д. |
мя́клышу |
мя́клышам |
| В. |
мя́клыша |
мя́клышаў |
| Т. |
мя́клышам |
мя́клышамі |
| М. |
мя́клышу |
мя́клышах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Мя́клуша ’матыль’ (Інстр. II), мяклушак ’тс’ (рагач., КЭС), мяклыш ’тс’ (Касп.). Рус. пск., цвяр. мяклыш, смал. мяклуша, пск. мяклу́ш, смал. мяклышка ’тс’. Паўн.-усх.-бел.-рус. ізалекса. Да Змяклы, рус. пск. мяклый ’размоклы, намоклы’, ’вялы, друзлы’ < жяк/с/ (гл.). Аб суфіксе ‑уш‑а, ‑ыш(к)а гл. Слаўскі, SP, 1, 78 і 79.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)