мядзя́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мядзя́ны мядзя́ная мядзя́нае мядзя́ныя
Р. мядзя́нага мядзя́най
мядзя́нае		 мядзя́нага мядзя́ных
Д. мядзя́наму мядзя́най мядзя́наму мядзя́ным
В. мядзя́ны (неадуш.)
мядзя́нага (адуш.)		 мядзя́ную мядзя́нае мядзя́ныя (неадуш.)
мядзя́ных (адуш.)
Т. мядзя́ным мядзя́най
мядзя́наю		 мядзя́ным мядзя́нымі
М. мядзя́ным мядзя́най мядзя́ным мядзя́ных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мядзя́ны разм. kúpfern, Kúpfer-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

brazen [ˈbreɪzn] adj.

1. бессаро́мны, наха́бны

2. ме́дны, мядзя́ны

3. ме́днага, мядзя́нага ко́леру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kúpfern

a ме́дны, медзяны́, мядзя́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

медны, мядзяны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

жоўты, пажоўклы, зжаўцелы; залаты, медны, мядзяны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

copper

[ˈkɑ:pər]

1.

n.

1) медзь f.

2) ме́дная або́ бро́нзавая манэ́та

3) ме́дны кацёл

4) чырво́на-руды́ ко́лер

2.

v.t.

пакрыва́ць ме́дзьдзю

3.

adj.

1) ме́дны, мядзя́ны

2) чырво́на-рудо́га ко́леру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

miedziany

miedzian|y

медны, мядзяны;

blacha ~a — ліставая медзь;

ruda ~a — медная руда;

człowiek o ~ym czole — бессаромны (несумленны) чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)