мэр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Галава муніцыпалітэта, гарадскога кіраўніцтва ў некаторых краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэ́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мэ́р мэ́ры
Р. мэ́ра мэ́раў
Д. мэ́ру мэ́рам
В. мэ́ра мэ́раў
Т. мэ́рам мэ́рамі
М. мэ́ру мэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мэр мэр, род. мэ́ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэр м. мэр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэр, ‑а, м.

Галава муніцыпалітэта ў некаторых зарубежных краінах.

[Фр. maire ад лац. major — большы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мэр м. паліт. Bürgermeister m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мэр

(фр. maire, ад лац. maior = больш)

кіраўнік муніцыпалітэта ў Англіі, Францыі, ЗША і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мэр

(фр. maire, ад лац. major = старшы)

кіраўнік гарадской адміністрацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лорд-мэ́р м. лорд-мэ́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)