мы́тніца

‘таможня’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мы́тніца мы́тніцы
Р. мы́тніцы мы́тніц
Д. мы́тніцы мы́тніцам
В. мы́тніцу мы́тніцы
Т. мы́тніцай
мы́тніцаю		 мы́тніцамі
М. мы́тніцы мы́тніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́тніца, ‑ы, ж.

Гіст. Таможня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мы́тніца, мытня ’таможня’ (ТСБМ, Нас., АУ). З польск. mytnica, mytnia ’тс’. Больш падрабязна гл. Германовіч, Лекс. і грам., 3–5.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мы́тніца, мы́тня

(польск. mytnica, mytnia)

гіст. таможня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мы́тніца Мытная застава або кантора, дзе праводзіцца выплата за правозячыя тавары (БРС). Тое ж мы́тня (БРС), мы́та (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

мы́тня, ‑і, ж.

Гіст. Тое, што і мытніца. Прафесар сочыць за тым, як уважліва, старонку за старонкай, праглядаюць запісы ў сшытках чыноўнікі мытні. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)