мы́тарь ист. мы́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мытарь

Том: 18, старонка: 252.

img/18/18-252_1311_Мытарь.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

мы́тар м., церк., ист. мы́тарь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Му́тар ’клопаты; цяжкая, непрыемная праца’ (Нас.). Да мы́та (гл.) ’плата, пошліна’ і ад яго рус. мы́та́рь > мы́тарство, мыта́рить ’мучыць, мардаваць, марыць, пакутаваць’. Аб пераходзе ы > у гл. Карскі, 1, 237–239.

Мута́р ’падманшчык, ілгун’ (бяроз., Шатал.). Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)