Verbum

анлайнавы слоўнік

мы́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мы́канне ср., разг. мыча́ние; см. мы́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мыкаць; гукі гэтага дзеяння. Глуха здалёк даносілася мыканне каровы. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць працяжныя гукі «му-му».

Цяля мыкае.

2. перан. Неразборліва гаварыць што-н.; мармытаць.

|| зак. прамы́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| аднакр. мы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. мы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bleat¹ [bli:t]n. бляя́нне (авечкі, казы); мы́канне (цяляці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мыча́ние ср.

1. рыка́нне, -ння ср., мы́канне, -ння ср., рык, род. ры́ку м.;

2. перен., разг. мы́канне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўпы́нны, ‑ая, ‑ае.

Такі, што не спыняецца; бесперапынны. Няўпынным звонам зноў загудзела ўвушшу ляное, беспарадкавае мыканне статка. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gebrüll

n -s рыка́нне; мы́канне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Geblök, Geblöke

n -s бляцнне; мы́канне, рыка́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)