мучи́тель мучы́цель, -ля м.; (истязатель) кат, род. ка́та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мучитель

Том: 18, старонка: 239.

img/18/18-239_1230_Мучитель.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

мучы́цель м. мучи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кат м.

1. пала́ч;

2. перен. пала́ч, и́зверг, мучи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мучы́цель ’той, хто мучыць’ (ТСБМ). З рус. мучитель ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 57). Параўн. ст.-слав. мѫчитель ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

и́зверг вы́людак, -дка м., вы́радак, -дка м.; (палач, мучитель) кат, род. ка́та м.; звер, род. зве́ра м.;

и́зверг ро́да челове́ческого бран. вы́людак ро́ду чалаве́чага.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)