му́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. му́ст
Р. му́сту
Д. му́сту
В. му́ст
Т. му́стам
М. му́сце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

муст муст, род. му́сту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муст (род. му́сту) м., в разн. знач. муст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муст, ‑у, М ‑сце, м.

Спец. Свежы сок, выціснуты з вінаграду або іншых фруктаў. // Маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

[Лац. mustum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муст

(лац. mustum)

1) свежы сок з вінаграду або іншых фруктаў;

2) маладое салодкае віно, якое не перабрадзіла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Муст ’свежы сок з вінаграду ці іншых фруктаў’, ’маладое салодкае віно’ (ТСБМ). Праз рус. мову з н.-ням. most, must, якія з лац. mustum ’маладое віно’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)