му́скул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́скул му́скулы
Р. му́скула му́скулаў
Д. му́скулу му́скулам
В. му́скул му́скулы
Т. му́скулам му́скуламі
М. му́скуле му́скулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

му́скул, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і мышца.

Ніводзін м. не здрыгануўся (перан.: нічым не выдаў хвалявання).

|| прым. му́скульны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́скул м. му́скул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́скул му́скул, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́скул, ‑а, м.

Тое, што і мышца. Яворскі ўнутрана здрыгануўся, але ніводзін мускул на твары не выдаў яго хвалявання. Колас. Дзесяткі рук па камандзе напружылі мускулы, — зруб узняўся і, пагойдваючыся, паплыў цераз двор на новы падмурак. Брыль.

[Лац. musculus — мышца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́скул м анат Múskel m -s, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

му́скул

(лац. musculus = літар. мышаня)

тканка жывога арганізма, здольная скарачацца і забяспечваць функцыю руху частак цела; мышца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Му́скул ’мышца’ (ТСБМ, Бяльк.), светлаг. муску́ла ’тс’ (Мат. Гом.), драг. муску́лэ ’мышцы’ (Лучыц-Федарэц). З рус. мускул ’тс’, якое з’яўляецца кніжным запазычаннем з лац. musculus ’мышка’ ад mūs ’мыш’ (Фасмер, 3, 16).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мускул, цягліца, біцэпс

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

разгіна́льны анат. разгиба́тельный, разгиба́ющий;

р. му́скул — разгиба́ющий му́скул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)