мусатъ

Том: 18, старонка: 232.

img/18/18-232_1185_Мусатъ.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

*Мусат ’крэсіва’ (паўн.-усх., КЭС), ст.-бел. мусатъ ’сталь для вастрэння шабель’ (XVI ст.) запазычана з польск. musat, якое з тур. masad ’тс’ (Міклашыч, 184; Праабражэнскі, 1, 570; Булыка, Лекс. запазыч., 71). Аналагічна рус. муса́т (Фасмер, 3, 15).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)