Verbum

Му́са́ка ’сукравіца’, ’гной раны’, ’юшка (з носа)’ (Нас., Касп.). Відаць, балтызм. Параўн. літ. mū̃šis ’рана’, mūsaĩ ’цвіль’. З апошняга польск. беласт. musy ’асадак, адстой’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 81).

Мусы́ка ’гнойная матэрыя’ (Гарэц.). Да муса́ка (гл.).

Му́шаль ’асадак’ (лід., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, да мусака (гл.).