музыка́нтка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
музыка́нтка |
музыка́нткі |
| Р. |
музыка́нткі |
музыка́нтак |
| Д. |
музыка́нтцы |
музыка́нткам |
| В. |
музыка́нтку |
музыка́нтак |
| Т. |
музыка́нткай
музыка́нткаю |
музыка́нткамі |
| М. |
музыка́нтцы |
музыка́нтках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
музыка́нтка ж., разг. музыка́нтша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
музыка́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Артыст, наогул чалавек, які грае на якім-н. музычным інструменце.
|| ж. музыка́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).
|| прым. музыка́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
музыка́нтша разг. музыка́нтка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)