мужы́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мужы́цкі мужы́цкая мужы́цкае мужы́цкія
Р. мужы́цкага мужы́цкай
мужы́цкае		 мужы́цкага мужы́цкіх
Д. мужы́цкаму мужы́цкай мужы́цкаму мужы́цкім
В. мужы́цкі (неадуш.)
мужы́цкага (адуш.)		 мужы́цкую мужы́цкае мужы́цкія (неадуш.)
мужы́цкіх (адуш.)
Т. мужы́цкім мужы́цкай
мужы́цкаю		 мужы́цкім мужы́цкімі
М. мужы́цкім мужы́цкай мужы́цкім мужы́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мужы́цкі мужи́цкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мужы́цкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да мужыка (у 1 знач.), належыць мужыкам. Мужыцкая хага. □ Збігнеў быў апрануты ў доўгі мужыцкі кажух. Карпюк. // Такі, як у мужыка, уласцівы мужыку (у 1 знач). Доўга не чакаючы, .. [Несцер] пайшоў насустрач Кляновічу, ўзрадаваны, што гэты вучоны мае мужыцкую натуру, бо рана ўстае. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мужы́цкі уст Báuern-; bäuerlich, bäuerisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мужы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Селянін (уст.).

2. Тое, што і муж (у 1 знач.; разм.).

3. Аб грубым нявыхаваным чалавеку (разм.).

|| памянш.-ласк. мужычо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. мужы́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.) і мужы́чы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мужи́цкий уст. мужы́цкі, мужы́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bäurisch, bäuerisch

a уст. мужы́цкі, гру́бы; зняв. мужы́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rustikál

a вяско́вы, мужы́цкі, гру́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хі-хі́ і хі-хі-хі́, выкл.

Ужываецца для выражэння смеху спадцішка або тонкім голасам. А невядомы Ікс (імя ўспамінаць забаронена) Спрабуе — хі-хі! — у храм паэзіі зайсці ў лапцях, Складае вершы на мужыцкі лад. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peasant

[ˈpezənt]

1.

n.

селяні́н -а m., сяля́нка f.; мужы́к -а́ m.

2.

adj.

сяля́нскі, мужы́цкі

peasant labor — сяля́нская пра́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)