мужчи́на мужчы́на, -ны м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мужчина

Том: 18, старонка: 217.

img/18/18-217_1095_Мужчина.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ма́жны разг. доро́дный, по́лный, пло́тный;

м. мужчы́на — доро́дный (по́лный, пло́тный) мужчи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаві́ты

1. оса́нистый, ви́дный;

2. представи́тельный, ва́жный;

с. мужчы́на — представи́тельный мужчи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыса́дзісты призе́мистый; (о человеке — ещё) корена́стый;

п. буды́нак — призе́мистое строе́ние;

п. мужчы́на — призе́мистый (корена́стый) мужчи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мужчы́на м.

1. мужчи́на;

2. только мн., разг. (при обращении) мужики́;

по́йдзем на сход, ~ны! — пойдём на собра́ние, мужики́!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мужчы́на, драг. мушчэ́на ’асоба мужчынскага полу’, ’мужны чалавек’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Сл. ПЗБ; міёр., Нар. словатв.; драг., КЭС), ласк. мужчы́нка ’тс’ (Шат.). Рус. арханг. мужчи́на (ж. р.) ’тс’, ’селянін’, карэльск. (КАССР) мужчи́нья ’мужчыны’, польск. mężczyzna ’мужчына’, ст.-польск. mężczyzna (зб.) ’мужчыны’. Паўн.-слав. Да муж (гл.). Утворана ад прыметніка mǫžьskъ (Брукнер, 327) і суфікса ‑in‑а (бел. ‑ін‑а — гл. Сцяцко, Афікс. наз., 203), ст.-рус. мѫжьщина. Параўн. рус. том. мужски́ ’мужчыны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мужи́к

1. (крестьянин) уст. мужы́к, -ка́ м.;

2. (невоспитанный, необразованный человек) уст., пренебр. мужы́к, -ка́ м.;

3. (мужчина) разг. мужчы́на, -ны м.;

4. (муж) обл. мужы́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́дзька м.

1. (родственник) дя́дя, дя́дюшка;

2. (при обращении) дя́дя, дя́денька;

3. (взрослый мужчина) дя́дя;

4. уст. (слуга) дя́дька;

і кві́та, дз. Мікі́тапогов. и всё тут; и никаки́х;

до́бры дз. — благоде́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муж

1. (супруг) муж, род. му́жа м., мн. мужы́, -жо́ў;

2. уст., высок. (мужчина) мужчы́на, -ны м.; (деятель) дзе́яч, -ча м.;

госуда́рственный муж дзяржа́ўны чалаве́к (дзе́яч);

учёные мужи́ вучо́ныя лю́дзі (дзе́ячы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)