мужла́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мужла́н |
мужла́ны |
| Р. |
мужла́на |
мужла́наў |
| Д. |
мужла́ну |
мужла́нам |
| В. |
мужла́на |
мужла́наў |
| Т. |
мужла́нам |
мужла́намі |
| М. |
мужла́не |
мужла́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мужычы́на м., разг., бран. мужла́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мужы́к, -ка́ м.
1. уст. (крестьянин) мужи́к;
2. уст., бран. (неотёсанный человек) мужи́к, мужла́н;
3. (супруг) мужи́к, муж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)