му́жаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. му́жаў му́жава му́жава му́жавы
Р. му́жавага му́жавай
му́жавае		 му́жавага му́жавых
Д. му́жаваму му́жавай му́жаваму му́жавым
В. му́жаў (неадуш.)
му́жавага (адуш.)		 му́жаву му́жава му́жавы (неадуш.)
му́жавых (адуш.)
Т. му́жавым му́жавай
му́жаваю		 му́жавым му́жавымі
М. му́жавым му́жавай му́жавым му́жавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

му́жаў му́жа, му́жнин, му́жний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́жаў, ‑ава.

Які мае адносіны да мужа, які належыць мужу (у 1 знач.). Ля парога стаялі дзве маладзіцы: адна ў кажуху, другая ў доўгай, відаць, у мужавай суконнай світцы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́жаў des Mánnes

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

муж, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Жанаты мужчына ў адносінах да сваёй жонкі.

Уважлівы м.

2. Дзеяч у якой-н. галіне (кніжн.).

Дзяржаўны м.

|| прым. му́жаў, -ава (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мужаў І. Ф. 3/554; 7/301—302

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

дзе́вер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мужаў брат.

Мой д. — справядлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ДЗЕ́ВЕР,

мужаў брат.

т. 6, с. 100

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

му́жнин и му́жний му́жаў м., му́жава ж. и ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́вер, ‑а, м.

Мужаў брат. На Супронавых дачок ніхто ніколі дрэннага не скажа, хай сабе гэта будзе свякроў, свёкар, дзевер, залоўка ці ятроўка. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)