мудуро́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мудуро́ўны мудуро́ўная мудуро́ўнае мудуро́ўныя
Р. мудуро́ўнага мудуро́ўнай
мудуро́ўнае		 мудуро́ўнага мудуро́ўных
Д. мудуро́ўнаму мудуро́ўнай мудуро́ўнаму мудуро́ўным
В. мудуро́ўны (неадуш.)
мудуро́ўнага (адуш.)		 мудуро́ўную мудуро́ўнае мудуро́ўныя (неадуш.)
мудуро́ўных (адуш.)
Т. мудуро́ўным мудуро́ўнай
мудуро́ўнаю		 мудуро́ўным мудуро́ўнымі
М. мудуро́ўным мудуро́ўнай мудуро́ўным мудуро́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Муду́р ’фанабэрысты, пыхлівы’, ’упарты, выдумляльнік’ (Нас., Гарэц.), мудуроўны ’фанабэрысты’ (Нас.). Балтызм. Параўн. літ. mudrùs ’слаўны, хвацкі, зухаваты’, ’бадзёры, бойкі’, mùdrinti ’упрыгожваць, выстройваць, прыбіраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)