мсці́вы, -ая, -ае.

Тое, што і помслівы.

|| наз. мсці́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мсці́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мсці́вы мсці́вая мсці́вае мсці́выя
Р. мсці́вага мсці́вай
мсці́вае		 мсці́вага мсці́вых
Д. мсці́ваму мсці́вай мсці́ваму мсці́вым
В. мсці́вы (неадуш.)
мсці́вага (адуш.)		 мсці́вую мсці́вае мсці́выя (неадуш.)
мсці́вых (адуш.)
Т. мсці́вым мсці́вай
мсці́ваю		 мсці́вым мсці́вымі
М. мсці́вым мсці́вай мсці́вым мсці́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мсці́вы мсти́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мсці́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і помслівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мсці́вы разм ráchsüchtig, ráchgierig, ráchedürstend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мсти́тельный по́мслівы, мсці́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mściwy

мсцівы, помслівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

помслівы, мсцівы, злапомны; адплатны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Мста ’помста’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц.), ст.-польск., каш. msta, чэш. msta. Можна дапусціць запазычанне са ст.-польск. у бел. мову. Ва ўкр., рус. мовах месть, якое з прасл. mьstь (параўн. ст.-рус. мьсть, балг. мъст, ст.-слав. мьсть) < *mit‑ti‑s (Махэк₂, 382), роднаснае з мітусь (гл. Фасмер, 2, 608). Ад назоўніка быў утвораны дзеяслоў mьstiti > мьстити, а пазней — помста (гл.). Сюды ж мсці́цца, мсці́ць, мсці́вы, тураў. мсці́ву, слаўг., ветк. мслі́вы(й), мсці́вец (ТСБМ, Нас., ТС, Яруш., Сл. ПЗБ; Нар. словатв., Мат. Гом.). Крукоўскі (Уплыў, 118, 124) лічыць лексему мсці́вец калькай з рус. мститель. Не абавязкова. Магло быць і самастойнае адпрыметнікавае ўтварэнне накшталт ліслівец або запазычанае з польск. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)