мо́шаст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мо́шаст
Р. мо́шасту
Д. мо́шасту
В. мо́шаст
Т. мо́шастам
М. мо́шасце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́шаст, -у, М -сце, м. (уст.).

Крэп, аксаміт.

|| прым. машасто́вы, -ая, -ае.

Шапкі насілі з машастовымі аколышкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́шаст, -ту текст., уст. креп; ба́рхат

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́шаст, ‑у, М ‑сце, м.

Уст. Крэп, аксаміт.

[Літ. mâšastas, ад назвы горада Дамаска.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́шаст м. гл. замш, замша

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мо́шаст

(літ. massastas)

уст. крэп, аксаміт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мошаст ’крэп, аксаміт’ (ТСБМ), мошаст, мошыст ’плюш’ (Сл. ПЗБ), ’вельвет’ (іўеў., Сцяшк. Сл.), ’махнатая тканіна’ (КЭС, лаг.). Паводле Грынавяцкене (Сл. ПЗБ, 3, 79), паходзіць з літ. mãšastas ’аксаміт’. Аднак гл. машэстэр ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

машасто́вы гл. мошаст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Машэстр ’мошаст’ (Шпіл.) узнікла ў выніку кантамінацыі лексем манчэстэр ’вельвет’ (< Manchester — горад у Англіі) і мошаст (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аксамі́т, ‑у, М ‑міце, м.

Шаўковая тканіна з кароткім густым ворсам; мошаст. Аксеня была ў новай сукенцы з вішнёвага аксаміту. Чорны. / У паэтычных параўнаннях. Ці ў верасах іскрыцца павуціна; Ці зелянее руні аксаміт. Кірэенка.

[Ад грэч. hexamitos — з шасці нітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)