мо́ташны, -ая, -ае.

1. Ад якога становіцца моташна.

М. пах.

2. перан. Агідны, цяжкі і прыкры.

|| наз. мо́ташнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́ташны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́ташны мо́ташная мо́ташнае мо́ташныя
Р. мо́ташнага мо́ташнай
мо́ташнае		 мо́ташнага мо́ташных
Д. мо́ташнаму мо́ташнай мо́ташнаму мо́ташным
В. мо́ташны (неадуш.)
мо́ташнага (адуш.)		 мо́ташную мо́ташнае мо́ташныя (неадуш.)
мо́ташных (адуш.)
Т. мо́ташным мо́ташнай
мо́ташнаю		 мо́ташным мо́ташнымі
М. мо́ташным мо́ташнай мо́ташным мо́ташных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мо́ташны в разн. знач., разг. то́шный; му́торный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́ташны, ‑ая, ‑ае.

1. Ад якога становіцца моташна (у 1, 3 знач.). Моташны пах.

2. перан. Агідны, прыкры. Быў апошні вечар у Адэсе, цягучы і моташны. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ташлівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і моташны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mdławy

моташны, млосны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

то́шный разг.

1. мо́ташны; ну́дны, нудлі́вы;

2. перен. праці́ўны, агі́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

noisome [ˈnɔɪsəm] adj. fml агі́дны, мо́ташны; смярдзю́чы, смуро́дны;

a noisome smell смуро́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Моташлівы ’моташны’, моташны ’ад якога становіцца блага’, ’агідны, прыкры’ (ТСБМ, Шат., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ; мазыр., Шн. 2; полац., Нар. лекс.), моташна ’трохі страшнавата’ (КЭС, лаг.), ’млосна’ (віл., Сл. ПЗБ). Да рус. тошно (< тоска ’туга, смутак’), да якога дадаецца экспрэсіўны прэфікс мо‑ (гл. Мяркулава, Этимология–1974, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disgusting

[dɪsˈgʌstɪŋ]

adj.

агі́дны, пры́кры; мо́ташны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)