мо́рфій, -ю, м.

Тое, што і марфін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́рфій

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мо́рфій
Р. мо́рфію
Д. мо́рфію
В. мо́рфій
Т. мо́рфіем
М. мо́рфіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мо́рфій, -фію м., хим., фарм. мо́рфий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́рфій, ‑ю, м.

Наркатычны заспакаяльны і снатворны сродак.

[Ад грэч. Morpheios — бог сну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́рфій м фарм Mórphium n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мо́рфій

(ням. Morphium, ад гр. Morpheios = бог сну ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

тое, што і марфін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Морфій ’хлорыставадародная соль марфіна, якая ў медыцыне ўжываецца як наркатычны заспакаяльны, болесуцішальны і снатворны сродак’ (ТСБМ). З рус. морфий, якое з ням. Morphium < лац. Morpheus ’імя бога сну, сына Сну і Ночы’ < ст.-грэч. Μορφεύς ’які стварае форму’ (Фасмер, 2, 659; Сл. иностр. сл., 1988, 331).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

morphine [ˈmɔ:fi:n] n. мо́рфій

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́рфий хим., фарм. мо́рфій, -фію м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марфіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які пастаянна ўжывае морфій як наркатычны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)