монарха
Том: 18, старонка: 146.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
султана́т м.
1. род. султана́та (монархическое государство) султана́т;
2. род. султана́ту (власть монарха) султана́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дзяржа́ва ж.
1. госуда́рство ср., держа́ва;
еўрапе́йская дз. — европейское госуда́рство;
2. ист. (эмблема власти монарха) держа́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мана́рх ’асоба, якая ўзначальвае манархію’ (ТСБМ). З рус. мовы. Аднак ст.-бел. монарха ’тс’ (XVI ст.) — са ст.-польск. monarcha ’тс’, якое з с.-лац. monarcha < ст.-грэч. μονάρχης ці μόναρχος ’адзінаўладны’. Ст.-бел. монархия са ст.-польск. monarchija (Булыка, Лекс. запазыч., 23 і 32). Крукоўскі (Уплыў, 81) мяркуе, што бел. манархія было запазычана з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)