монагене́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. монагене́з
Р. монагене́зу
Д. монагене́зу
В. монагене́з
Т. монагене́зам
М. монагене́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

монагене́з, -зу м., биол. моногене́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

монагене́з

(ад мона- + -генез)

адна радаслоўная, супольнасць, аднолькавасць паходжання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

моногене́з биол. монагене́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)