мно́жыва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мно́жыва
Р. мно́жыва
Д. мно́жыву
В. мно́жыва
Т. мно́жывам
М. мно́жыве

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мно́жыва, -а, н.

Першы з лікаў або велічынь, якія множаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памнажа́льнік м., мно́жыва н., мно́жымае н. матэм. Multiplikánd m -en, -en, Multiplikátor m -s, -tóren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мно́жымае, -ага, н.

Тое, што і множыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

multiplicand

[,mʌltɪplɪˈkænd]

n., Math.

мно́жыва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)