мнагале́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мнагале́тнік |
мнагале́тнікі |
| Р. |
мнагале́тніку |
мнагале́тнікаў |
| Д. |
мнагале́тніку |
мнагале́тнікам |
| В. |
мнагале́тнік |
мнагале́тнікі |
| Т. |
мнагале́тнікам |
мнагале́тнікамі |
| М. |
мнагале́тніку |
мнагале́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мнагале́тнік, -ку м., бот. многоле́тник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мнагале́тнікі, ‑аў; адз. мнагалетнік, ‑у, м.
Спец. Расліны, што жывуць некалькі год. Травы-мнагалетнікі. Мнагалетнік дэкаратыўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)