мину́вший

1. прич. які́ (што) міну́ў;

2. прил. міну́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

минувший

Том: 18, старонка: 57.

img/18/18-057_0235_Минувший.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

міну́лы

1. про́шлый, проше́дший; пре́жний;

2. (окончившийся) мину́вший, проше́дший, исте́кший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міну́ўшчына ’мінулае, былое’, ’старадаўнасць’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк.). Відавочна, ад ст.-рус. минувший ’прошлы’. Параўн. таксама рус. смал. минува́лый ’мінулы’, минува́ться ’мінуць, прайсці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стаго́ддзе ср.

1. (промежуток времени) век м., столе́тие;

міну́лае с. — мину́вший век, мину́вшее столе́тие;

2. (годовщина) столе́тие;

◊ у глыбіні́ ~дзяў — в глубине́ веко́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)