ми́лая сущ. мі́лая, -лай ж., лю́бая, -бай ж.; (возлюбленная — ещё) каха́ная, -най ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
милая
Том: 18, старонка: 40.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лю́бая
1. ж., сущ. люби́мая, ми́лая, возлю́бленная; зазно́ба;
2. (при обращении) ми́лая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Suus rex reginae placet
Кожнай царыцы падабаецца свой цар.
Каждой царице нравится свой царь.
бел. Князь да княгіні, а кожнаму міла свая Кацярына.
рус. Князю княгиня, крестьянину Марина, а всякому своя Катерина (мила). Всякому мужу своя жена милее. Всякому своя милая хороша. Чья жена хороша, а мне своя мила. Фетинья стара, да Федоту мила.
фр. A chacun sa chacune (Каждому своя [подружка]).
англ. Every man to his taste (У каждого человека свой вкус).
нем. Jeder hat das Seine lieb (Каждому своё мило).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)